Onderweg naar La France

Onderweg Frans leren

Bij de Action hebben we voor een habbekrats woordenboeken aangeschaft. Ieder verkeersbord dat we passeren waar een tekst op staat die ons niks zegt – oké, die mij niks zegt – zoek ik op. Mille étangs, wat zijn étangs? Aha, vijvers dus. We kochten daar ook voor pak-‘m-beet een euro een talencursus Frans op cd, ingesproken door een oude heks.

Als we een uurtje in moordend tempo afgeblaft willen worden door het strenge kreng zetten we die op. De strekking van de cursus is trouwens niet très sympa: ik kan straks in vloeiend Frans zeggen dat een louche type met een doorzichtige smoes mijn handtas uit de auto gestolen heeft bij de grensovergang.

Le croissant niet Frans?

Luisterboeken zijn trouwens ook geweldig. Dankzij een kinderboek over Frankrijk weten we nu dat monsieur Poubelle in Parijs woonde en zich zo ergerde aan vuilnis op straat dat hij de prullenbak bedacht. En dat le croissant eigenlijk uit Oostenrijk komt. Thrillers zijn helemaal het einde, Ed en ik hebben zelfs wel eens vijftig kilometer extra gereden omdat we midden in een spannende ontknoping zaten.

Wijze les voor de terugweg

Maar het allerleukste is natuurlijk elkaars gezelschap. Samen plannen en lijstjes maken. Hardop meezingen. Genieten van het uitzicht en van de zon die steeds feller begint te schijnen. Lekker slap ouwehoeren of het – voor de discussie – even totaal niet met elkaar eens zijn. En, een beetje bladeren in de Michelingids om misschien toch even de weg af te gaan en ergens te lunchen?

Hoe dan ook, tijdens deze voorvakanties genieten we vooral van het idee dat we straks weer in Campagnac-lés-Quercy zijn. Oh, en mijn eigen Frits-Bom-wijze-les: neem een na-vakantie. De autorit naar huis is namelijk een prima manier om de we-zijn-weer-terug-depressie heel zachtjes aan te laten komen.