De Franse tuinman

De slanke tuinman

Het grote werk zoals bomen knotten, klimop uit de dakgoot trekken en meters en meters heg fatsoenlijk bijwerken is iets voor een echte tuinman. En hoe vind je die in Frankrijk? Niet via Google, maar via vrienden. En zo kwam het dat we op een mooi moment met een leuk gezelschap gingen tafelen om kennis te maken met een buurman van die vrienden die ook als tuinman werkte.

Het werd een memorabele avond. Want de buurman bleek niet alleen een slanke, bescheiden, verlegen man te zijn die tuinierde, hij bleek ook zanger. En na een paar glazen – of flessen, daar wil ik vanaf zijn – trok iemand een gitaar tevoorschijn en hebben we met zijn allen geluisterd naar de prachtige zachte zuivere stem van le jardinier. Om daarna natuurlijk uit volle borst (ik fonetisch playbackend) alle Franse klassiekers keihard mee te zingen.

Op zoek naar een nieuwe tuinman

De buurman-zanger werd onze tuinman. En na een dag hard werken, wat een kracht komt er uit dat tanige lijf, trokken we, terwijl hij echt maar een half glaasje wilde, een fles open om te proosten op het leven. De fles ging op en de gesprekken gingen diep.

Op een dag liet de tuinman ons weten dat we op zoek moesten gaan naar een nieuwe jardinier, hij bij zijn zieke moeder ging wonen om haar te verzorgen. En alsof het zo moest zijn vertelde buurvrouw Louise ons op een mooie ochtend dat haar kleinzoon werk zocht. Hij was paysagiste en net voor zichzelf begonnen. En omdat ze elke avond een wandelingetje langs onze grote tuin maakt, dacht ze dat hij misschien wel eens bij ons aan het werk kon.

Afijn, die kleinzoon rijdt op dit moment, terwijl de mussen van het dak vallen zo heet is het, op een grasmaaitractor door onze jungle, Ed assisteert hem bij het zware werk. En omdat ik hooikoorts heb blijf ik tijdens het maaien maar even binnen en typ ik dit verhaal.