Help, ik ben alleen thuis! Dat wordt lekker bingen.

Ontmoetingsplek voor mensen

December vorig jaar – precies een jaar geleden – kregen we de sleutel van een kleine, oude boerderij waar al bijna vijftig jaar geen mensen meer had gewoond. De verkopers hadden het gelukkig goed onderhouden. Zelfs de enorme lap grond waar de boerderij op staat was netjes gemaaid. Ons tiny house is er vorig jaar januari, vanaf de camping, naartoe gebracht. Nu is het aan ons om er weer iets moois van te maken.

Het moet een plek worden om elkaar te ontmoeten, te inspireren én te ontspannen. Een plek die we, met hulp van veel mensen aan het creëren zijn. Afgelopen zomer zijn er in drie weken tijd twaalf mensen langsgekomen. Er is geklust, er zijn mooie gesprekken gevoerd, er is van de omgeving genoten, er is heerlijk gegeten én er is ontspannen. John en ik vonden het geweldig dat wat we in ons hoofd hadden, al zo snel werkelijkheid werd. Ik kijk op de klok en bedenk dat John nu wel een tukkie aan het doen is.

Baantjer bingen met koffie

Mijn koffie is op. Ik maak een kommetje Brinta en ga weer op mijn vaste plek zitten. Ik vertel de afstandsbediening dat deze van muziek naar tv mag gaan. Ik scroll door oude series. Er staan nog een aantal in mijn ‘favorieten’. Baantjer, het begin. Deze staat er al heel lang in, maar ik heb er nooit de tijd voor genomen om deze te bekijken. Meestal kijk ik ’s avonds met één oog naar de televisie. Ik heb bijna altijd gezelschap van mijn laptop of tablet. Tussen 11:00 uur en 17:00 uur heb ik overleg, waarna ik ’s avonds mijn aantekeningen uitwerk en mijn reactie of actie naar opdrachtgevers of eigen teamleden doormail of app.

Op dagen zoals deze blijft mijn laptop gesloten. Mijn tablet gebruik ik alleen om privé dingen op te zoeken en te bestellen. Het enige wat ik mezelf toesta is een notitie maken van een idee of iets wat ik op een ander moment nog moet doen en niet mag vergeten. Nu heb ik en geef ik mezelf de ruimte om helemaal op te gaan in een jonge De Cock, tijdens de rellen in Amsterdam bij het aantreden van Koningin Beatrix in 1980.

Doe-niksdag en actiedag

Na de derde aflevering realiseer ik me dat ik nog steeds in mijn pyjama zit en zegt mijn hoofd dat er nog was ligt wat opgevouwen moet worden. “Dat is waar” zeg ik hardop tegen mezelf. “Dat kan best nog een dag – of twee – wachten”, antwoord mijn hart. Er verschijnt een glimlach op m’n gezicht. Een bekend geluidje wat mijn telefoon maakt, maakt een einde aan deze interne dialoog.

“Zal ik morgen na mijn werk naar je toekomen? Dan eten we samen, hebben we een gezellige avond, blijf ik slapen en ga ik de volgende ochtend vanuit jou naar mijn werk.” Dit Whatsapp-bericht stuurt een vriendin aan me door. Ik stuur een audiobericht terug dat ik dat een heel goed idee vind. Morgen wordt dus een actiedag, vandaag een ik doe-niksdag. Ik klik weer op afspelen.

Als het tijd is om naar bed te gaan heb ik de hele serie gezien. In bed geklauterd, stoeiend met het warmtekussen stuur ik John een berichtje. Vrijwel meteen krijg ik antwoord; “Ik heb lekker geslapen. Boodschappen gedaan. Luna uitgelaten en nu zijn we een filmpje aan het kijken. Slaap lekker. We spreken elkaar morgen, lieverd.” Ik zet mijn jeugdband, samen met de sleeptimer aan en val in slaap.