RedactieNa terug te zijn van een heerlijke vakantie, zag ik een paar trailers van films die John en ik graag wilden zien. Na een volle werkweek pakte ik na het acht uur journaal mijn laptop en Googelde naar ‘Inside Out 2’.
Ik nam een slok van mijn latte macchiato en koos een Vue bioscoop, één van de twee bioscopen in het centrum waar ik woon. Ik klikte de site aan, koos de film en de tijd, waarna een plattegrond verscheen. Mijn hart maakte een vreugde sprongetje; er stonden ook rolstoelplaatsen op. Ze zaten wel op de eerste rij, aan beide uiteinden van de rij. Jammer, maar goed. Als we niet als ieder ander kaartjes kunnen bestellen nemen we dat maar voor lief, besloot mijn hoofd. Ik tikte de rolstoelplek en de stoel ernaast aan.
Te vroeg gejuicht
De gewone stoel verdween in het winkelmandje. Bij de rolstoelzitplaats verscheen een tekstballon: “Voor het reserveren van een rolstoelzitplaats kun je bellen met…” Ik zuchtte even heel diep, pakte mijn telefoon en drukte het nummer in. Tijdens het wachten, lachte ik fijntjes naar John. Hij lachte veel betekenend terug. “Goedemiddag, wat kan ik voor u doen?” Ik dreun mijn overbekende riedeltje af.
“De kaartjes kunt u een half uur voor aanvang van de film ophalen bij de kassa”, aldus de telefoniste. “Mag ik nog iets vragen?” vraag ik. “Ja.” “Waarom kan ik online geen rolstoelplaats reserveren?” “De plaatsen werden te vaak geboekt door mensen die niet in rolstoel bleken te zitten.” Ik hang op en mijn hoofd draait op volle toeren. Ik praat John snel bij. Door het herhalen van wat er net was gezegd, viel bij mij het kwartje. Tegelijk zeggen John en ik: ”Hoe kan ze door de telefoon weten of ik wel of niet in een rolstoel zit?” We schieten in de lach. Die avond genieten we van de film.
Aparte behandeling
In eerste instantie dacht ik, deze laat ik aan mij voorbijgaan. Ik ga niet weer vertellen dat dit anders kan, of eerlijk gezegd: zou moeten. We hebben immers de wet gelijke behandeling. Nu vind ik het veel belangrijker om te delen wat deze aparte behandeling mij voor een gevoel geeft.
Mensen binnen organisaties realiseren zich vaak niet dat dit een extra handeling is, waarbij ik iedere keer een vreemde moet vertellen wat er anders is aan mijn lijf. Iets wat voor mij geen hoofdrol in mijn leven speelt, maar waar met dit soort situaties iedere keer de spotlight op wordt gezet. Dat blijft confronterend en juist dát gevoel hoef je mij niet te geven.
Het kan ook anders
Ik merk dat ik dit toch wilde delen. Ik besloot daarom een Facebookbericht te maken. De reacties geven mij een gevoel van (h)erkenning. Er zat ook een goede tip bij: “Op de site van Pathé kun je wel online een rolstoelplaats reserveren!” Dat wist ik niet. “Dan dienen die twee organisaties maar eens koffie te gaan drinken met elkaar.” Antwoord ik mijn volger, waarbij ik de twee bioscopen tag in hetzelfde antwoord.
Inclusie is…
Vanuit gelijkwaardigheid faciliteren, dat is in dit geval inclusie wat mij betreft. De rolstoelplaatsen in de bioscoop zijn nodig, want ik kan mijn stoel niet uit. Daarnaast is het fijn dat de brandweer weet waar ze mij kunnen vinden als er brand uitbreekt. In dat opzicht is mijn situatie ‘anders’ en dat is helemaal okay. Maar kaartjes online bestellen, dat hoeft niet anders te zijn. Dat wil ik gewoon kunnen doen zoals ieder ander dat online doet.
Wil je meer lezen van Joy?
Joy Moonen heeft meerdere boeken geschreven. Van inspirerende boeken over haar leven, tot kinderboekjes die haar jeugd beschrijven.
De kracht van mijn onmacht
Auteur: Joy Moonen
Uitgeverij: Empowermij.com
EAN: 9789079872039
Nina Guci
Jeltje van der Pol
Asjha van den Akker
Redactie
